ป.ธ. ๔ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 53 / 86

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 589 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 590 [๔๐๗] สมฺปนฺนสีลตุยาทนา ครุโน อาจริยตญฺจ ญาณานุภาวญจ ญาเปติ ๆ อาจริโย ฐปน” กโรนฺโต อาห โสหเ

เนื้อหาเกี่ยวกับอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ซึ่งเน้นการวิเคราะห์และสำรวจธรรมชาติของการปฏิบัติในทางพระพุทธศาสนา ข้อมูลการสอนแสดงถึงความสำคัญของเมตตาและการฝึกปัญญาเพื่อความเข้าใจลึกซึ้งในหลักธรรมและการบรรลุผลท

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา - หน้าที่ 45 นั้น ๆ อนึ่ง เมื่อใด เด็กเล็ก ๆ พวกนั้นถูกพวกญาติชักนำว่า พวกเจ้า จงให้ จงไหว้ ย่อมปฏิบัติอย่างนั้น เมื่อนั้น จิตดวงที่ 4 ย่อมบังเกิ

บทความนี้นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับการพัฒนาจิตและอภิธรรมตามศาสตร์ทางพระพุทธศาสนา โดยมีการอธิบายถึงแนวทางในการนับจิตตามบุญกิริยาวัตถุ รวมถึงวิธีการจำแนกจิตในระดับต่างๆ และแนวคิดเกี่ยวกับอำนาจอธิบดี โดยสรุป

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 61 ท่านประสงค์เอาในที่นี้ ฯ จริงอยู่ พระสกทาคามีจำพวกหลังนี้ ไปจาก มนุษย์โลกนี้แล้ว กลับมาในมนุษยโลกนี้อีกครั้งเดียว ฯ มรรคจิต ของพระสก

ในส่วนนี้เสนอความเข้าใจเกี่ยวกับพระสกทาคามี ผู้ซึ่งกลับมาในมนุษย์โลกเพียงครั้งเดียว และรายละเอียดเกี่ยวกับมรรคจิตที่พระสกทาคามีและพระอนาคามีมีส่วนร่วม การแยกแยะมรรคของพระอริยบุคคลทั้งสาม ได้แก่ สกทาคา

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 234 ทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในหมวดธรรมอันทัสสนะ พึงละ อย่างนี้ว่า "ราคะ โทสะ โมหะ และกิเลสที่รวมอยู่แห่งเดียว กันกับราคะเ

ในหน้าที่ 234 ของอภิธัมมัตถสังคหบาลี พบว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถึงธรรมอันทัสสนะที่ควรละ โดยเฉพาะราคะ โทสะ โมหะ และกิเลส อีกทั้งการภาวนาเกี่ยวกับจิตตุปบาทที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ ซึ่งการตรัสเช่นนี้ชี้ให้เ

เป็นเครื่องสำรอกกาม ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 238 ไม่ประกอบด้วยการยังวิญญาณอันเป็นวิสัยแห่ง กามตัณหาให้เกิด และเหตุที่กุศลจิตฝ่ายมหัคคตะและโลกุตตระมีผล แม้นกันโด

เนื้อหานี้กล่าวถึงการศึกษาในพระอภิธรรม โดยเฉพาะในเรื่องกรรมและวิบาก ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับกุศลจิตและความเป็นไปในโลกแห่งกามตัณหา ชี้ให้เห็นว่ากรรมที่ดีอาจมีผลกระทบตามมาในหลายชาติ ในขณะที่กรรมชั่วสามาร

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 315 ๓๓ อย่าง ๆ ในโลกุตตรจิตทั้ง ๘ ธรรม ๓๓ มีทั้งหมดก็มี ไม่มีสังกัปปะและปีติก็มี แม้ใน โลกิยจิตก็มีได้ ในเวลาวิสุทธิทั้ง ๖ เป็นไป ตามสม

บทความนี้นำเสนอความเข้าใจในอภิธัมมัตถสังคหบาลีและอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา โดยเน้นไปที่ธรรม ๓๓ ในโลกุตตรจิต รวมถึงขันธ์ ๕ อุปาทานขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ และธาตุ ๑๘ ซึ่งสำคัญต่อการศึกษาและเข้าใจอริยสัจ ๔ในพุทธศ

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส) ๗๑ มีธรรมเป็นที่พึ่ง อย่ามีอย่างอื่นเป็นที่พึ่ง พระพุทธภาษิตนี้ แสดงปฏิบัติที่สมควรแก่สมณะผู้รับ เทศนาก็จริงอยู่ ถึงอย่างนั้น ก็แนะให้สันนิษฐานว่า อันคนจะทำเ

บทความนี้สำรวจแนวคิดของความเพียรและการพึ่งพาตนเองในพุทธศาสนา โดยอ้างถึงพระพุทธภาษิตและตัวอย่างจากประวัติศาสตร์ เช่น พระเจ้าวัฏฏคามณีที่ไม่ย่อท้อในการต่อสู้อันยาวนานเพื่อฟื้นฟูพระนคร ความหมายของการพึ่ง

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ๒๗๔ รอบคอบ รักษาความดีที่ได้ทำแล้วให้ถาวรมั่นคง คอยระวังไม่ให้ช่องแก่อกุศลความชั่วที่ยังไม่ได้ ทำมาแต่ก่อนเป็นธุระปราบปรามใจตนให้ถ่ายถอนละทิ้งความชั่วที่ทำมาแล้

ข้อความดังกล่าวเน้นถึงความสำคัญของการรักษาความดีและความเพียรในตนเองตามพระพุทธบัญญัติ โดยอ้างอิงจากคำสอนของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ที่แสดงให้เห็นว่าความดีและธรรมเป็นที่พึ่งที่แท้จริงของเรา และควรพึ่งพาตน

๒๙๔ ปลดปละอำนาจที่จะพึงใช้ในราชกิจหรือ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ข้อนี้จึงสันนิษฐานโดยนัยที่พระราชทานอภัย ขนบธรรมเนียมลางอย่าง เช่นในกาลก่อน คนพลเรือนไม่ได้เพื่อจะอยู่ตามลำพัง ต้องมีสังก

บทความนี้กล่าวถึงการเปลี่ยนแปลงในราชกิจของประเทศไทยตามพระราชประสงค์ของสมเด็จพระบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า โดยเน้นการปรับปรุงธรรมเนียมเก่า การให้ค่าตอบแทนผู้เกณฑ์ การสร้างสิ่งก่อสร้าง การเข้าถึงความยุติธร

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 15 สีลนิทเทโส ปฏิสมฺภิทาย" กตมนต์ สีล์ สปริยนต์ อตฺถิ สีล ลาภปริยนต์ อตฺถิ สีล ยสปริยนต์ อตฺถิ สีห์ ญาติปริยนต์ อตฺถิ สีล องคปริยนต์ อตฺ

เนื้อหานี้พูดถึงสีลในบริบทของพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงลักษณะและผลลัพธ์ที่เกิดจากการรักษาสีล รวมถึงความสำคัญในการดำเนินชีวิต โดยมีการกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างสีลและความเป็นอยู่ที่ดี ไม่ว่าจะเป็นลาภ องค

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 29 สีลนิทเทโส สนนิสสิโต ปาปิจโฉ อิจฉาปกโต อิโต ลัทธ์ อามิส อนุตร หรติ อบุตร วา ลัทธ์ อามิส อิธาหรติ ยา เอวรูปา อามิเสน อามิสสฺส เอฏฐิ คเ

เนื้อหานี้สำรวจสีลนิทเทโสและวิเคราะห์เกี่ยวกับลาภและการกระทำในทางศาสนา เน้นการวิเคราะห์เชิงลึกในวันนี้ทำให้เห็นว่าลาภนั้นมีความสำคัญอย่างไรในบริบทของศาสนา การกระทำที่ถูกต้องเป็นพื้นฐานของการสร้างความส

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 41 สีลนิทเทโส อายตี อุปปัชชนโต นวเวทนาติ วุจจติ ยุตฺตปริโภควเสน ตสฺสา มูล อนิพฺพตฺเตนโต ต์ นวญจ เวทน์ น อุปปาเทสฺสามีติ เอวมุเปตฺถ อตฺโถ

บทที่ 41 ของวิสุทธิมคฺคสฺส พูดถึงการปฏิบัติตามหลักธรรมเพื่อเข้าถึงความสุขและการพัฒนาจิตใจ โดยเน้นการใช้หลักการที่ชัดเจน เพื่อมุ่งมั่นในเส้นทางแห่งธรรม ดังกล่าวในบทนี้อธิบายถึงแนวทางการใช้ชีวิตและการเข

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 55 สีลนิทเทโส หิ ตณฺหาทาสพย์ อดีตตฺตา สามิโน หุตวา ปริภุญฺชนฺติ ฯ อิเมสุ ปริโภเคสุ สามปริโภโค จ ทายชุชปริโภโค จ สพฺเพส วฏฏติฯ อิณปริโภโค

เนื้อหาในส่วนของสีลนิทเทโสในวิสุทธิมคฺคสฺส ได้ชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติของสามิโจะและปริโภค ซึ่งพุทธศาสนาเน้นย้ำถึงความสำคัญของสีลวาในการฝึกอบรมจิตใจ รวมถึงการเข้าใจหลักธรรมและการปฏิบั

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 106 วิสุทธิมคเค นิปปีติกวเสน สุขสหคตอุเปกขาสหดตัวเสน จ ศิวิโธ หีนมชฌิม ปณีตวเสน ตถา สวิตทุกสวิจาราทิวเสน ปีติสหกตาทิวเสน ปริตฺต มหคฺคตป

วิสุทธิมคฺคคือศิลปะแห่งจิต โดยมีการสำรวจความหมายของสุข สำนึก และการมีจิตตั้งมั่นในสมาธิ ซึ่งสัมพันธ์กับการปฏิบัติและการพัฒนาจิตวิญญาณ ทั้งนี้จะพูดถึงการเข้าถึงสภาวะการปฏิบัติภายใน ส่งเสริมให้เกิดความเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 110 วิสุทธิมคเค เวทิตพฺโพ ฯ เอว์ ปริตฺตปริตตารมณาทิวเสน จตุพุพิโธ ฯ ตติยจตุกเกฯ วิกขมภิตนีวรณาน วิตกกวิจารปีติสุขสมาธิน เสน ปญฺจงคิก ปฐม

เนื้อหานี้เกี่ยวกับวิสุทธิมคฺคสฺสและการเข้าใจสมาธิในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมีการแบ่งเกณฑ์ออกเป็นหลายประเภทที่สำคัญ เช่น สมาธิในรูปของกามาวจระ รูปาวจระ และอรูปาวจระ โดยพิจารณาองค์ประกอบและประเภทของสมาธิในบริบ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสกุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 111 กมฺมฏฺฐานคฺคหณนิทฺเทโส กคุคตา กามาวจโร สมาธิ นาม รูปาวจราทิกุสลจิตฺเตกคฺคตา อิตเร ตโยติฯ เอว์ กามาวจราทิวเสน จตุพุพิโธ ฯ ฉฎฐจตุกฺก ฯ

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับ กมฺมฏฺฐานและความหมายของสมาธิในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในแง่ของการพัฒนาจิตใจ ผ่านแนวทางการฝึกสมาธิทั้งหลาย การทำความเข้าใจในขั้นตอนต่าง ๆ ที่ช่วยให้บุคคลเข้าถึงจิตที่มีความสงบโดยก

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 196 วิสุทธิมคฺเค ฌาน์ อุปสมฺปชฺช วิหเรยยนติ โส น สกโกติ วิตกวิจาราน รูปสมา ฯเปฯ ทุติย์ ฌาน์ อุปสมฺปชฺช วิหริ ตสฺส เอวํ โหติ ยนนูนาห์ วิ

เนื้อหาเกี่ยวกับวิสุทธิมคฺคสฺสที่มีการอธิบายถึงปฐมฌานและการบรรลุฌานต่างๆ ในพุทธศาสนา โดยกล่าวถึงวิธีการเข้าถึงฌานผ่านอุปสมฺปชฺช วิหรา ซึ่งสำคัญสำหรับภิกษุในการปฏิบัติธรรม และศึกษาถึงธรรมชาติของจิตใจใน

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสกุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 258 วิสุทธิมคฺเค อภิญฺเญยฺย์ อภิญญาติ ภาเวตพฺพญฺจ ภาวิต ปหาตพฺพ์ ปรีน เม ตสฺมา พุทโธสุมิ พราหมณาติ ฯ อใจ จกข์ ทุกขสัจจ์ ตสฺส มูลการณภาเ

บทนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับวิสุทธิมคฺคและความสำคัญของการปฏิบัติในพุทธศาสนา รวมถึงการเข้าใจหลักอริยสัจ และการสร้างสัมมาทิฏฐิ โดยตัวเนื้อหาจะเน้นการพัฒนาจิตและการยกระดับความรู้ในทางพุทธศาสนา พร้อมทั้งอธิบ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 266 วิสุทธิมคเค อาลวาโฬ นาคราชา ธนปาลโก หตุถิติ เอวมาทโย ทมิตา นิพพิสา กตา สรเณสุ จ สีเลส จ ปติฏฐาปิตา มนุสฺสปุริสาปี สงฺจกนิคฺคณฺฐปุตตอ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับหลักธรรมในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับวิสุทธิมคฺคสฺส โดยสอนให้ความสำคัญกับการปฏิบัติตน การทำความดีและการพัฒนาจิตใจ เพื่อให้ถึงซึ่งการเข้าถึงธรรมและวิมุตติของมนุษย์ มีการยกตัวอย่างต่าง ๆ เพ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสกุล (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 3 อนุสฺสติกมฺมฏฺฐานนิทฺเทโส อนิมิตฺตโต อทธานปริจเฉทโต ขณปริตฺตโตติ อิเมหิ อฏฺฐหากาเรหิ มรณ์ อนุสสริตพฺพฯ ตตฺถ วธกปัจจุปัฏฐานโตติ วธกสฺ

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับอนุสฺสติกมฺมฏฺฐานนิทฺเทโส โดยมุ่งเน้นการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างมรณะและการเกิดใหม่ รวมถึงการนำเสนอแนวคิดที่แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างชีวิต การตาย และการเกิด